Lo cant monodic, generau en Aquitània, que pòt estar exprimit sia per ua sola persona solista sia per un collectiu de cantaires.
Lo cant collectiu
Felix Arnaudin, per exemple, que descriu mei d’un còp tà çò de la Grana Lana ua practica vocau collectiva que sia au parat de tribalhs o de repèishs. Segon çò qui descriu, mantuas votz que’s declinan d’un biais « impressionista » a l’entorn d’ua medisha linha melodica, çò qui balha ua sòrta d’espessor a la dita linha, procediment qui poderem estacar a l’eterofonia. Autament dit, mantuns cantaires qu’emeten la medisha partida cadun en emplegar variantetas qui’u son pròpias.
L’expression collectiva qu’ei tanben la utilizada per las danças au son de la votz : branlos, borrèias, rondèus… En los rondèus e branlos, (Rossinholet qui cantas) las votz que son hicadas en fòrma d’un biais responsoriau, las cadenas de dançaires que cantan en se har rampèu.
Lo cant en sòlo
Lo cant en sòlo (lhevat quan un individu canta per eth medish) que destria la zòna pirenenca de la rèsta d’Aquitània. En los Pirenèus, qu’èra meilèu reservat un còp èra aus contèxtes privats, quan en los autes país d’Aquitània aquera practica qu’èra plan enrasigada en l’esfèra publica. En aqueth encastre, la societat tradicionau que delèga los qui estima com mei bons tà cantar en societat (per exemple a l’estanguet) ; lo cant que tira tà vàder ua activitat especializada.
L'ornamentacion
