La Felibrejada es la granda festa de la lenga e de la cultura occitanas en Perigòrd. Chasqua annada dempuei 1903, una vila dau Perigòrd aculís de las detzenas de miliers de personas vengudas de tots los ranvers per quela granda achampada populara e culturala destinada a testimonhar de l’identitat perigordina e de la mesa en valor dau patrimòni occitan.

La Felibrejada se desbotja totjorn parier dempuei la debuta : La jornada comença emb l’acuelh daus felibres a las pòrtas de la vila per la reina e lo cònse que balhan la clau de lor vila au president dau Bornat que la balha còp sec a la reina de la Felibrejada.
Lo desfilat de las autoritats e daus gropes folclòrics, musicians en testa, entran puei dins la vila. Una placa commemorativa portant lo nom d’una personalitat locala que a trabalhat per la lenga o la cultura occitana, es descuberta e oferta per lo Bornat. Un omenatge en lenga d’òc es legit sus plaça. Una messa o una ceremonia ecumenica es puei celebrada en occitan, seguida d’un moment de reculiment davant lo monument aus mòrts.
Lo banquet – taulada – es plan esperat per lo public. Lo repais tradicional – enchaud (confit) e mongetas codenas – es seguit per la dicha en occitan, dau majorau president dau Bornat e de la reina de la Felibrejada, onte afortissan plan naut davant los representants de l’Estat l’apartenença culturala au patrimòni occitan. L’imne dau Felibrige « La coupo santo » compausat per Frédéric Mistral, mas tanben lo « Se canta » son chantats emb beucòp d’estrambòrd per tots los taulejaires. La jornada contunha emb la Cor d’Amor, remembrança de la fin’amor daus trobadors, la cultura cortesa que reconeis valor cordiala e saviessa amorosa a las dònas. La reina de la Felibrejada e sas domaiselas d’onor i provaran lor estachament a la cultura occitana en eissaiant quauques pas de danças tradicionalas : borrèia , valsa, mazurcà… (Per bien la dançar)D’autres espectacles en occitan seguiran .

Tà mei d'indicas