Espectacle e rituau hestiu
Dempuei 1969, aquera ceremonia deu don qu’estot reactivada via un espectacle son e lutz. Qu’es seguida de la granda halha de Sent-Jan, o mei exactament très huecs sus l’empont davant la catedrala, alucats per los membres d’una frairia davant bèth-arremat de monde.
La Sent-Jan d’estiu mèrca lo cap d’un cicle aubèrt dab la Halha de Nadau e perseguida dab la Hèsta deus Beus Gras au moment de Carnavau. Aquera hèsta que s’inscriu egau au jorn d’anueit dens las estrategias de promocion de la raça bovina vasadesa, e la deu masèth dens l’istòria locau.
En 1283, Edoard Ièirrei d’Anglatèrra e duc d’Aquitània, concedís lo dret de recéber un taur a l’avescat. Pendent mantun sègle, lo 24 de junh a duas òras deu tantòst, l’avesque e l’ensemble de son capítol, se’n van entau gran masèth ende recéber « don d’un taur encaujat, sancèir de sos membres ».
En 1653, un jutjament de l’Intendant de Guiana, M. de Bezon, balha los drets suu masèth de la vila. D’ara-enlà, son los jurats qui, au nom de la comunautat, receben l’aumenatge, gatge de la sosmission deus bochèirs e mustra de l’indenpendéncia de Vasats. De 1765 enlà, una grèva crisi agrària sevís en Vasadés. Los bochèirs demandan alavetz aus jurats de’us dispensar d’auferir l’animau. Lo don en natura desapareish per deishar plaça ad una grèira en espécias (36 liuras) laquau s’estupa d’era-medís damb la Revolucion de 1789. Restablit a títol simbolic en 1969, l’aumenatge deu Taur es, desempuei 1990, la sòla de la hèsta de la Sent-Jan.
